Язык:
Беларускi
Біблія (Евангелле і Апостал) на беларускай мове. Пераклад Біблейскай камісіі Беларускай Праваслаўнай Царквы.
| |
Раздзел 4 | |
4:1 | І зноў пачаў вучыць каля мора, і сабралася да Яго народу мноства, так што Ён увайшоў у лодку на моры і сядзеў, а ўвесь народ быў на зямлі пры моры. |
4:2 | І навучаў іх многа прытчамі, і гаварыў ім у павучэнні Сваім: |
4:3 | слухайце: вось, выйшаў сейбіт сеяць; |
4:4 | і сталася, калі сеяў, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі ды падзяўблі тое; |
4:5 | іншае ўпала сярод камення, дзе няшмат было зямлі, і неўзабаве ўзышло, бо зямля была неглыбокая; |
4:6 | калі ж сонца паднялося — завяла і, не маючы кораня, засохла; |
4:7 | іншае ўпала ў церні, і выраслі церні і заглушылі яго, і яно не дало плоду; |
4:8 | а іншае ўпала на добрую зямлю і дало плод, што падымаўся і ўзрастаў, і ўрадзіла па трыццаць, і па шэсцьдзесят, і па сто. |
4:9 | І казаў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе! |
4:10 | Калі ж Ён застаўся адзін, тыя, што былі пры Ім, разам з дванаццаццю спыталі Яго аб прытчы. |
4:11 | І сказаў ім: вам дадзена ведаць тайны Царства Божага, а тым, хто звонку, у прытчах усё даецца; |
4:12 | каб яны, гледзячы, бачылі і не ўспрымалі, і, слухаючы, чулі і не разумелі, каб не звярнуліся і не былі ім адпушчаныя грахі. |
4:13 | І кажа ім: не разумееце прытчы гэтай? Як жа ўсе прытчы зразумееце? |
4:14 См.: 🔗Мф. 13:18 🔗Лк. 8:11 | Сейбіт слова сее. |
4:15 | І вось тыя, што пры дарозе, дзе сеецца слова: калі пачуюць, адразу прыходзіць сатана і забірае пасеянае ў сэрцах іх. |
4:16 | Таксама і пасеянае сярод камення — гэта тыя, якія, пачуўшы слова, адразу прымаюць яго з радасцю, |
4:17 | але не маюць кораня ў сабе і нетрывалыя; калі настане ўціск або ганенне з – за слова, адразу спакушаюцца. |
4:18 | А ў цернях пасеянае — гэта тыя, што чуюць слова, |
4:19 См.: 🔗Лк. 12:15 🔗1Цім. 6:9 | але турботы гэтага веку і спакуса багацця ды іншыя захапленні, уваходзячы ў іх, заглушаюць слова, і яно застаецца бясплодным. |
4:20 | А пасеянае на добрай зямлі — гэта тыя, якія слухаюць слова і прымаюць, і даюць плод па трыццаць, і па шэсцьдзесят, і па сто. |
4:21 | І сказаў ім: хіба свечка прыносіцца, каб паставіць яе пад пасудзіну ці пад ложак? хіба не дзеля таго, каб паставіць яе на падсвечнік? |
4:22 | Бо няма нічога таемнага, каб не стала яўным, і нішто не бывае схавана, каб не адкрылася. |
4:23 | Калі хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе! |
4:24 | І казаў ім: заўважайце, што чуеце. Якою мераю мераеце, такою і вам адмераецца, і дададзена будзе вам, хто слухае. |
4:25 | Бо хто мае, таму дадзена будзе, а хто не мае, адымецца ў яго і тое, што мае. |
4:26 | І казаў: так і Царства Божае, як чалавек, калі кіне зерне ў зямлю; |
4:27 | і спіць, і ўстае ўночы і ўдзень, а як насенне ўзыходзіць і расце, не ведае ён. |
4:28 | Бо зямля сама па сабе родзіць напачатку зелень, потым колас, тады напаўняе зерне ў коласе. |
4:29 | Калі ж выспее плод, адразу пасылае серп, бо надышло жніво. |
4:30 См.: 🔗Мф. 13:31 🔗Лк. 13:18 | І казаў: з чым параўнаем Царства Божае? Ці якой прытчаю выявім яго? |
4:31 | Яно як зерне гарчычнае, што, калі сеецца ў зямлю, то меншае за ўсё насенне на зямлі, |
4:32 | а калі пасеяна, вырастае і робіцца большым за ўсю зеляніну і пускае вялікае галлё, так што ў засені яго могуць знайсці прытулак птушкі нябесныя. |
4:33 См.: 🔗Мф. 13:34 | І многімі такімі прытчамі абвяшчаў ім слова, наколькі маглі яны слухаць. |
4:34 | Без прытчы не прамаўляў да іх, а вучням Сваім асобна тлумачыў усё. |
4:35 | І кажа ім у той дзень з надыходам вечара: пераправімся на той бок. |
4:36 | І яны, адпусціўшы людзей, бяруць Яго з сабою, як Ён быў у лодцы; і яшчэ лодкі былі з Ім. |
4:37 | І ўзнялася ад ветру вялікая бура; хвалі захлёствалі лодку, так што яна ўжо напаўнялася. |
4:38 | А Ён на карме спаў на ўзгалоўі. І будзяць Яго, і кажуць Яму: Настаўнік! хіба не хвалюе Цябе, што мы гінем? |
4:39 См.: 🔗Иов. 26:12 🔗Пс. 88:10 | І, устаўшы, Ён забараніў ветру і кажа мору: сціхні, перастань. І суняўся вецер і настала ціша вялікая. |
4:40 | І кажа ім: чаго вы такія палахлівыя? як гэта не маеце веры? |
4:41 | І напоўніліся страхам вялікім, і гаварылі між сабою: хто ж гэта Ён, калі і вецер, і мора слухаюцца Яго? |