|
Язык:
Беларускi
Біблія (Евангелле і Апостал) на беларускай мове. Пераклад Біблейскай камісіі Беларускай Праваслаўнай Царквы.
| |
Раздзел 13 | |
| 13:1 | А перад святам Пасхi, ведаючы, што прыйшоў Яго час перайсцi з гэтага свету да Айца, Іісус, узлюбiўшы Сваiх, якія ў свеце, да канца ўзлюбiў iх. |
| 13:2 | I падчас вячэры, калi дыявал ужо ўклаў у сэрца Іуды Сіманавага Іскарыёта намер выдаць Яго, |
| 13:3 | Іісус, ведаючы, што Айцец усё аддаў у рукi Яго, i што Ён ад Бога выйшаў i да Бога ідзе, |
| 13:4 | устае ад вячэры і здымае вопратку, i, узяўшы ручнiк, падпяразваецца; |
| 13:5 | потым налiвае ваду ва ўмывальнiцу i пачынае абмываць ногi вучням i выцiраць ручнiком, якiм быў падпяразаны. |
| 13:6 | Падыходзiць Ён да Сімана Пятра, i той кажа Яму: Госпадзі! няўжо Ты будзеш мыць мае ногi? |
| 13:7 | У адказ Іісус сказаў яму: што Я раблю, ты цяпер не ведаеш, а зразумееш потым. |
| 13:8 | Кажа Яму Пётр: не будзеш мыць ног маiх давеку. Адказаў яму Іісус: калi не абмыю цябе, не будзеш мець супольнасці са Мною. |
| 13:9 | Кажа Яму Сіман Пётр: Госпадзі! не толькi ногi мае, але і рукi, i галаву. |
| 13:10 | Кажа яму Іісус: абмытага няма патрэбы мыць, хіба толькi ногi, а ўвесь ён чысты, i вы чыстыя, але не ўсе. |
| 13:11 | Ён ведаў, хто выдасць Яго, таму i сказаў: не ўсе вы чыстыя. |
| 13:12 | Калi ж абмыў ногi iм i ўзяў вопратку Сваю, узлёг Ён зноў і сказаў ім: цi ведаеце, што Я зрабiў вам? |
| 13:13 | Вы называеце Мяне Вучыцелем i Госпадам, i правiльна кажаце, бо так i ёсць; |
| 13:14 | дык вось, калi Я, Гасподзь i Вучыцель, абмыў вам ногi, то i вы павiнны адзiн аднаму абмываць ногi, |
| 13:15 | бо Я даў вам прыклад, каб так, як Я зрабiў вам, рабiлi i вы; |
| 13:16 | праўду, праўду кажу вам: раб не большы за гаспадара свайго, i пасланец не большы за таго, хто паслаў яго; |
| 13:17 | ведаючы гэта, блажэнныя вы, калi робiце гэта; |
| 13:18 | не пра ўсiх вас кажу, бо Я ведаю, каго выбраў; але няхай спраўдзіцца Пісанне: «той, хто есць са Мною хлеб, падняў на Мяне пяту сваю»; |
| 13:19 | кажу вам гэта цяпер, раней, чым яно збылося, каб, калі збудзецца, вы ўверавалi, што гэта Я; |
| 13:20 | праўду, праўду кажу вам: хто прымае таго, каго Я пашлю, Мяне прымае, а хто прымае Мяне, прымае Таго, Хто паслаў Мяне. |
| 13:21 | Сказаўшы гэта, Іісус узрушыўся духам, i засведчыў, i сказаў: праўду, праўду кажу вам, што адзiн з вас выдасць Мяне! |
| 13:22 | Глядзелі тады адзін на аднаго вучнi, недаўмяваючы, пра каго Ён гаворыць. |
| 13:23 | Адзiн жа з вучняў Яго, якога любiў Іісус, узляжаў каля Іісуса; |
| 13:24 | тады кiвае яму Сіман Пётр, каб спытаўся, хто той, пра якога Ён гаворыць. |
| 13:25 | I ён, прыхіліўшыся да грудзей Іісуса, кажа Яму: Госпадзі! хто гэта? |
| 13:26 | Адказвае Іісус: гэта той, каму Я, абмакнуўшы, кавалак хлеба падам. I, абмакнуўшы хлеб, дае Іудзе Сіманаву Іскарыёту. |
| 13:27 | I тады, пасля гэтага кавалка, увайшоў у яго сатана. І кажа яму Іісус: што робiш, рабi хутчэй. |
| 13:28 | Але нiхто з тых, што ўзляжалі, не зразумеў, пра што Ён сказаў яму. |
| 13:29 | Бо некаторыя думалi, што, паколькі ў Іуды была скарбонка, то Іісус кажа яму: купi, што нам трэба на свята; альбо, каб убогiм нешта даў. |
| 13:30 | Ён жа, узяўшы той кавалак хлеба, адразу выйшаў; а была ноч. Калі ён выйшаў, |
| 13:31 | кажа Іісус: Цяпер праславiўся Сын Чалавечы, i Бог праславiўся ў Ім; |
| 13:32 | калi Бог праславiўся ў Ім, то і Бог праславiць Яго ў Сабе, i неўзабаве праславiць Яго. |
| 13:33 | дзеткі! ужо нядоўга Мне быць з вамi; будзеце шукаць Мяне, i як Я сказаў Іудзеям: «куды Я iду, вы не можаце прыйсцi», так i вам кажу цяпер; |
| 13:34 | запаведзь новую даю вам: каб вы любiлi адзiн аднаго; як Я ўзлюбiў |
| 13:35 | па тым пазнаюць усе, што вы Мае вучнi, калi любоў будзеце мець паміж сабою. |
| 13:36 | Кажа Яму Сіман Пётр: Госпадзі! куды Ты ідзеш? Адказаў яму Іісус: куды Я іду, ты не можаш за Мною цяпер ісцi; але потым пойдзеш за Мною. |
| 13:37 | Кажа Яму Пётр: Госпадзі! чаму я не магу за Табою iсцi цяпер? я душу маю за Цябе палажу. |
| 13:38 | Адказаў яму Іісус: душу тваю за Мяне паложыш? праўду, праўду кажу табе: не прапяе певень, як ты адрачэшся ад Мяне тройчы. |
Раздзел 17 | |
| 17:1 | Прамовіўшы гэта, Іісус узвёў вочы Свае да неба i сказаў: Ойча! прыйшоў час: праслаў Сына Твайго, каб i Сын Твой праславiў Цябе, |
| 17:2 | бо Ты даў Яму ўладу над усякай плоццю, каб усяму, што Ты даў Яму, даў Ён жыццё вечнае; |
| 17:3 | а жыццё вечнае ў тым, каб зналi Цябе, адзiнага ісціннага Бога, i Таго, Каго Ты паслаў: Іісуса Хрыста. |
| 17:4 | Я праславiў Цябе на зямлi: завяршыў справу, якую Ты даў Мне зрабiць; |
| 17:5 | і цяпер праслаў Мяне Ты, Ойча, у Цябе Самога той славаю, якую Я меў у Цябе раней, чым стаў існаваць свет. |
| 17:6 | Я адкрыў iмя Тваё людзям, якiх Ты даў Мне ад свету; яны былi Твае, i Ты даў iх Мне, i яны захавалi слова Тваё; |
| 17:7 | цяпер зразумелi яны, што ўсё, што Ты даў Мне, гэта ад Цябе; |
| 17:8 | бо словы, якiя Ты даў Мне, Я даў iм, i яны прынялi i сапраўды зразумелi, што Я ад Цябе выйшаў, i ўверавалi, што Ты паслаў Мяне. |
| 17:9 | Я за iх малю, не за ўвесь свет малю, але за тых, каго Ты даў Мне, бо яны Твае; |
| 17:10 | і ўсё Маё — Тваё, i Тваё — Маё; i Я праславiўся ў iх; |
| 17:11 | і Я ўжо не ў свеце, а яны ў свеце, Я ж да Цябе iду. Ойча Святы! захавай iх у iмя Тваё, тых, каго Ты даў Мне, каб яны былi адно, як і Мы. |
| 17:12 | Калi Я быў з iмi ў свеце, Я захоўваў iх у iмя Тваё; тых, каго Ты даў |
| 17:13 | цяпер жа Я да Цябе iду i гавару гэта ў свеце, каб яны мелi ў сабе радасць Маю поўную. |
| 17:14 | Я даў iм слова Тваё, i свет узненавiдзеў iх, бо яны не ад свету, як i Я не ад свету; |
| 17:15 | Я не малю, каб Ты ўзяў iх са свету, але каб захаваў iх ад зла; |
| 17:16 | яны не ад свету, як i Я не ад свету; |
| 17:17 | асвяцi iх ісцінаю Тваёю: слова Тваё ёсць ісціна. |
| 17:18 | Як Ты паслаў Мяне ў свет, так i Я паслаў iх у свет, |
| 17:19 | і за iх Я прысвячаю Сябе, каб i яны былi асвячоныя ісцінай. |
| 17:20 | Не за iх жа толькi малю, але і за тых, што веруюць у Мяне дзякуючы слову iх, |
| 17:21 | няхай усе будуць адно: як Ты, Ойча, ува Мне, i Я ў Табе, так няхай i яны ў Нас будуць адно, каб увераваў свет, што Ты паслаў Мяне; |
| 17:22 | і славу, якую Ты даў Мне, Я даў iм; каб яны былi адно, як Мы адно: |
| 17:23 | Я ў iх, i Ты ўва Мне; няхай будуць яны ў дасканалым адзінстве, i няхай спазнае свет, што Ты паслаў Мяне i ўзлюбiў iх, як узлюбiў Мяне. |
| 17:24 | Ойча! хачу, каб тыя, каго Ты даў Мне, там, дзе і Я, былі са Мною, каб яны бачылі славу Маю, якую Ты даў Мне, бо ўзлюбiў Мяне раней заснавання свету. |
| 17:25 | Ойча Праведны! і свет Цябе не спазнаў; а Я Цябе спазнаў, i яны спазналi, што Ты паслаў Мяне; |
| 17:26 | і Я паведаў iм iмя Тваё i паведаю, каб любоў, якою Ты ўзлюбiў Мяне, у iх была, i Я ў iх. |
Раздзел 12 | |
| 12:1 | Іісус жа за шэсць дзён да Пасхi прыйшоў у Вiфанiю, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён уваскрасiў з мёртвых. |
| 12:2 | І прыгатавалі Яму вячэру там, i Марфа прыслугоўвала, а Лазар быў адным з тых, што ўзляжалі з Ім. |
| 12:3 | Марыя ж, узяўшы фунт міра з нарду чыстага, шматкаштоўнага, памазала ногi Іісусавы i выцерла валасамi сваiмi ногi Яго, i дом напоўнiўся духмянасцю мiра. |
| 12:4 | Тады кажа адзiн з вучняў Яго, Іуда Сіманаў Іскарыёт, якi меўся выдаць Яго: |
| 12:5 | чаму гэтае міра не прадалi за трыста дынарыяў i не раздалi ўбогiм? |
| 12:6 | Сказаў жа ён гэта не таму, што клапацiўся пра ўбогiх, а таму, што быў злодзеем i, маючы скарбонку, краў тое, што туды клалi. |
| 12:7 | Сказаў тады Іісус: пакiнь яе, каб на дзень пахавання Майго яна захавала гэта, |
| 12:8 | таму што ўбогiх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце. |
| 12:9 | Даведалася ж мноства народу з Іудзеяў, што Ён там, i папрыходзілi не толькi дзеля Іісуса, але i каб пабачыць Лазара, якога Ён уваскрасiў з мёртвых. |
| 12:10 | А першасвятары пастанавiлi i Лазара забiць, |
| 12:11 | бо многія з Іудзеяў дзеля яго прыходзiлi i веравалi ў Іісуса. |
| 12:12 | На другі дзень мноства людзей, якія прыйшлі на свята, пачуўшы, што Іісус iдзе ў Іерусалiм, |
| 12:13 | узялi пальмавыя галіны i выйшлi насустрач Яму, i ўсклікалi: Асанна! Благаславёны Той, Хто прыходзіць у iмя Гасподняе, Цар Ізраiлеў! |
| 12:14 | Іісус жа, знайшоўшы асляня, сеў на яго, як напiсана: |
| 12:15 | «не бойся, дачка Сіёна! вось Цар твой iдзе, седзячы на маладым асле». |
| 12:16 | Гэтага спачатку не зразумелi вучнi Яго, а калі праслаўлены быў Іісус, тады яны ўспомнiлi, што гэта было пра Яго напiсана i гэта зрабiлi Яму. |
| 12:17 | Народ жа, якi быў з Ім раней, сведчыў, што Ён выклiкаў Лазара з магiлы i ўваскрасiў Яго з мёртвых; |
| 12:18 | таму і выйшаў насустрач Яму народ, бо чуў, што Ён зрабiў гэты цуд. |
| 12:19 | А фарысеi гаварылi мiж сабою: бачыце, што нiчога не дапамагае? вось, увесь свет за Ім пайшоў. |
| 12:20 | Былi i некаторыя Эліны сярод тых, што прыйшлі, каб пакланіцца ў свята; |
| 12:21 | яны падышлi да Фiлiпа, які быў з Вiфсаiды Галiлейскай, i прасiлi яго, кажучы: спадар, мы хочам Іісуса бачыць. |
| 12:22 | Прыходзіць Фiлiп i кажа пра гэта Андрэю; а потым Андрэй і Фiлiп кажуць Іісусу. |
| 12:23 | Іісус жа сказаў iм у адказ: надышоў час быць праслаўленым Сыну Чалавечаму; |
| 12:24 | праўду, праўду кажу вам: калi зерне пшанiчнае, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то яно застанецца адно, а калi памрэ, то багаты плён дасць; |
| 12:25 | хто любiць душу сваю, той загубiць яе, а хто ненавiдзiць душу сваю ў свеце гэтым, для жыцця вечнага захавае яе; |
| 12:26 | калі хто Мне служыць, няхай iдзе ўслед за Мною; i дзе Я, там i слуга Мой будзе; i калі хто Мне служыць, ушануе яго Айцец Мой; |
| 12:27 | цяпер душа Мая ўстрывожана; i што Мне сказаць? Ойча, збаў Мяне ад гадзіны гэтай! але дзеля гэтага Я прыйшоў, на гадзіну гэтую; |
| 12:28 | Ойча, праслаў iмя Тваё! Прыйшоў тады голас з неба: i праславiў, i яшчэ праслаўлю. |
| 12:29 | Народ жа, якi стаяў i чуў тое, казаў: гэта гром. Іншыя казалi: Ангел прамаўляў да Яго. |
| 12:30 | На гэта Іісус сказаў: не дзеля Мяне быў голас гэты, а дзеля вас; |
| 12:31 | цяпер суд свету гэтаму; цяпер князь свету гэтага выгнаны будзе вон; |
| 12:32 | і калі Я буду ўзнесены ад зямлі, усiх прыцягну да Сябе. |
| 12:33 | Гэта Ён гаварыў, указваючы, якою смерцю Ён мае памерцi. |
| 12:34 | Адказаў Яму народ: мы чулi з закону, што Хрыстос застаецца на векі; дык як жа Ты кажаш, што ўзнесены павінен быць Сын Чалавечы? хто Гэты Сын Чалавечы? |
| 12:35 | Сказаў iм тады Іісус: яшчэ на малы час святло з вамi; хадзiце, пакуль святло маеце, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзiць у цемры, той не ведае, куды ідзе; |
| 12:36 | Пакуль святло маеце, веруйце ў святло, каб стаць сынамi святла. Прамовіў гэта Іісус і, адышоўшы, скрыўся ад iх. |
| 12:37 | І хоць гэтулькі цудаў зрабiў Ён перад iмi, яны не веравалi ў Яго, |
| 12:38 | каб збылося слова Ісаіi прарока, якi казаў: Госпадзі! хто паверыў пачутаму ад нас, i рука Гасподняя каму адкрылася? |
| 12:39 | З – за таго не маглi яны вераваць, што, як яшчэ сказаў Ісаія: |
| 12:40 | Ён асляпiў вочы iх i скамяніў сэрцы iх, каб не бачылi вачыма i не разумелi сэрцам, i не звярнулiся, каб Я ацаліў iх. |
| 12:41 | Гэта сказаў Ісаія, калi бачыў славу Яго i гаварыў пра Яго. |
| 12:42 | Аднак жа i з начальнiкаў многiя ўверавалi ў Яго, але з – за фарысеяў не прызнавалiся, каб іх не адлучылі ад сінагогі, |
| 12:43 | бо яны ўзлюбiлi больш славу чалавечую, чым славу Божую. |
| 12:44 | Іісус жа ўсклікнуў i сказаў: хто веруе ў Мяне, не ў Мяне веруе, а ў Таго, Хто паслаў Мяне; |
| 12:45 | і хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне; |
| 12:46 | Я — святло, у свет прыйшоў, каб кожны, хто веруе ў Мяне, не застаўся ў цемры; |
| 12:47 | і калi хто пачуе словы Мае i не паверыць, Я не суджу яго, бо Я прыйшоў не судзiць свет, але збавіць свет; |
| 12:48 | хто адвяргае Мяне i не прымае слоў Маiх, мае суддзю сабе: слова, якое Я прамаўляў, яно будзе судзiць яго ў апошнi дзень; |
| 12:49 | бо Я не ад Сябе прамаўляў, а Айцец, Які паслаў Мяне, Ён Мне запаведзь даў, што казаць i што прамаўляць; |
| 12:50 | і Я ведаю, што запаведзь Яго ёсць жыццё вечнае; таму тое, што Я кажу, як сказаў Мне Айцец, так і кажу. |
